Het is zijn eerste paspoort in zijn hele leven.

Geboren als kind van een niet erkend Palestijns vluchteling stel en daardoor zelf ook geen nationaliteit, geen stem. Gevolg van het grotere conflict dat daar al ruim 70 jaar woedt. 

Het bestaan van mijn Arabische vriend hier in Nederland is op z’n zachtst gezegd zwaar te noemen. Het lukt hem maar niet om betaald werk te krijgen, ondanks alle inspanningen. Het is voor hem een kwestie van trots: een man zorgt zelf voor een inkomen, voor eten op tafel.
In zijn eerste jaren hier in Nederland moest hij zijn weg zien te vinden in onze formulierenbureaucratie. Een reis: van Syrië naar Nederland, van het ene formulier naar het andere. Gelukkig had hij een goede begeleidster. Zij heeft hem geholpen een nieuw bestaan op te bouwen in een voor hem vreemd land. Haar helpende, warme hand is de basis voor zijn toekomst geweest.
En zo nu en dan verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht bij de zoveelste, zelfs voor Nederlanders ondoorgrondelijke regel of formulier.

Soms mist hij de openheid van zijn voormalige thuisland. Het samenkomen op straat met buren in de meestal stralende Arabische zon. Het samen eten en het leven samen vieren. Het is voor hem vaak moeilijk zichzelf te zijn in onze toch wel gesloten samenleving. Alles op afspraak, geen spontaniteit. Dat geeft soms een eenzaam gevoel. Toch is hij dankbaar. Dankbaar voor de veiligheid die hij nu ervaart. Dankbaar dat hij voor het eerst in zijn leven door een staat erkend is als volwaardig burger. Dankbaar dat zijn kinderen hier een thuis en een toekomst hebben.

Tussen twee werelden: zijn geboorteland waar hij slechts welkom was en Nederland, waar hij voor een deel van de bevolking niet welkom is. Toch is hij gelukkig, ondanks alles. Deze maand heeft hij voor het eerst als vrij mens zijn stem uitgebracht in de nationale verkiezingen. Vol trots met zijn eerste paspoort in de hand heeft hij zijn eerste echte thuisland omarmd.

Deze column is geschreven door Josquin Wolfkamp, Projectleider Vergunninghouders bij Welzijn Stichtse Vecht. Wil je reageren of wil je zelf ook een keer een column schrijven? Graag!
Aanmelden kan door een mail te sturen naar: info@samentegeneenzaamheidsv.nl